21 NISAN / APRIL 21
Dag su an itibariyle tirmanislara kapali. Daha sezonun en basinda sadece bir gun icinde simdiye kadar olmadigi kadar olum gerceklestigi icin bu tirmanis sezonu "Kara Sezon" olarak anilacak bize verilen bilgilere gore. Cok yilmis ve kirilmis durumdayiz. Neyi nasil yapabilecegimizi anlamaya calisiyoruz.
Bizim lojistik sirketinin tirmanmama kararinin ardindan 4 tane ekip uyemiz helikopterle ana kamptan ayriliyor. Benim boyle bir sansim yok, cok pahali, zaten de henuz dagdan ayrilmaya niyetim yok. Herseyi tam anlamaya calisiyorum ve potansiyel alternatifler ne olabilir arastirmaya basliyorum. Benim gibi enerjisi olan sadece bir takim arkadasim var. Diger herkes, cok uzgun ve bezgin durumda, ve ugrasmanin birseyi degistirmeyecegini dusunuyorlar. Haklilar, en azindan bizim lojistik sirketimiz kendi calisani ve bizim de ekibimizin cok onemli parcasi olan 5 tane Sherpanin olumunun ardindan devam edilmeyecegini acikladi. Bizim tirmanici olarak elimiz kolumuz bagli. Cok karmasik bir durum. Cok uzgunuz, tirmanma hevesimiz var, ama cig yuzunden hersey altust olmus durumda.
Fiona ile birlikte ana kampi turlamaya basliyoruz, diger ekiplerle konusuyoruz, kalmayi dusunen varsa onlara katilabilir miyiz diye anlamaya calisiyoruz. Ama ana kamptaki hemen hemen butun Sherpalar tirmanmama karari aldigi icin herkesin eli kolu bagli. Zaten tirmanis izni ekibe ozel oldugundan bizim tekrar izin almamiz (tekrar Nepal hukumetine odeme yapmamiz demek bu) ve yeni bir ekibe katilmamiz durumunda onlara da masraflari icin yeni bir odeme yapmamiz gerekiyor. Cok karisik bir durum gercekten. Acaba Tibet tarafina gecip oradan mi tirmanmaya calissak diyoruz, o da cok efor isteyen bir alternatif. Dagdan inecegiz, Katmanduya geri donecegiz, siniri gececegiz, ordan da Tibet tarafindaki ana kampa gidecegiz. Zar zor da olsa birileri araciligiyla pasaport kopyalarimizi gonderip en azindan basvuru surecini baslatiyoruz hala ana kamptayken. 10 gun surer en az diyorlar. Fakat 10 gun ana kampta beklemek anlamli bir alternatif degil bizim icin.
..................................................
The mountain is shut down at the moment and this season is to be
declared as "Black Year" with the deadliest day ever. We are exhausted
and broken. We are trying to figure out what to do.
After our logistics company canceled the expedition last night, 4 of our teammates leave the base camp with helicopters this morning. They just want to get out of here. I don’t want to go yet - I am not ready to leave this place. I am trying to make sense of everything that is happening around me and researching the potential alternatives. I am sad and overwhelmed but I feel physically super strong still. There is only one other person who have the energy to continue with me. Everyone else is done - they don’t want to deal with it. We lost 5 Sherpa and the team can’t continue without them and with the pain of losing them. Super complicated situation.
Fiona and I started to wonder around base camp talking to other teams to find out about their plans, if they are going to continue, etc. Most of the teams said they are packing to leave since their Sherpa didn’t want to continue either. Even if we find a team still willing to go up, it means we need to apply for a new permit and make a new payment to the government. I decide to pursue the idea of going to the Tibetan side and continue the climb from there before losing the acclimatization we have. It won’t be easy. We need to get down the mountain to Kathmandu, get a visa, cross the border, get to base camp on that side and start all over again. We manage to send our passport copies to start the permit application process which we heard would take minimum one week to 10 days. It is a long time to wait around.
BAU Everest kampusu / BAU Everest campus