Timanis arkadaslarimdan Dan ile bir suredir tirmanalim diye konustugumuz rotalardan biri Nevada'da bulunan Red Rocks parkindaki Epinephrin idi. Bu yaklasik 15-17 ip boyluk, cogu baca tirmanisi iceren, dunyaca unlu sahane bir col rotasi. Las Vegas’in 20 dk disindaki bu milli parki ve icindeki sayisiz kanyonu ve tirmanis rotasini Las Vegas’a gelmis insanlarin cogu bilmez. Bilenler de sadece visitor center’in oraya kadar gelip geri doner. Tabi ki doga tutkunu insanlar icin Las Vegas kalabaligindan uzak olabilmek kadar guzeli yok.
Cilgin tempom arasinda bu tirmanis icin ayirdigimiz gunlerin Miwok100k yarisindan 10 gun sonraya denkgelmesi de ayrica enteresan bir durumdu. Arada climbing gym’de tirmaniyor olmama karsin disarida cok uzun suredir tirmanmamistim, hele uzun duvar tirmanmayali cok olmustu. Ama Dan’e uyan tek tarih buydu, ve Persembe aksami is cikisi Las Vegas ucaginda bulustuk. Kiralik arabamizi alip Black Velvet Canyon’a yakin biryerde kalacagimiz motele gelip, 1-2 saat uyku sonrasi geceden hazirladigimiz cantalarimizi kapip bu kanyonun girisine kadar arabayla gittik. Sabah saat 5:30-6 civari arabayi parkedip kanyonun icine dogru yuruyuse basladik. Ikimiz de Red Rocks parkinda daha once cok kereler tirmanmistik ama bu kanyonda daha once hic tirmanmamistik dolayisiyla Epinephrin’in baslangic noktasini sadece tariflerden ve resimlerden biliyorduk. Netekim 1-2 saat kadar kanyonda ilerledikten sonra hata yaptigimizi ve duvarin baslangicini kacirdigimizi farkedip geri donduk. Bu bize yaklasik 2 saat gecikmeye yol acti ki Epinephrin gibi uzun bir duvar rotasi icin sabah saat 8'de baslamak cok gec. Karanlik basmadan duvar bitse bile arkadan sirttan inis de cok zor ve karmasik. Oyle ki bir dolu ekip inis sirasinda kaybolur ve bu hikayeler yuzunden cogu ekipler de aslinda tepede gecelemeyi secer karanlikta kayalarin uzerinden yol bulmaya calismak yerine.
Neyse, tirmanisa basladik. Saatte 50-60 km’yi bulan cilgin ve beklenmedik ruzgar yuzunden birbirimizi cok zor duyuyorduk. Ben ilk ip boyundan sonra tasidigim 1-2 parca extra giysiyi uzerime gecirmistim bile. Golgedeydik ve inanilmaz bir ruzgar bizi araliksiz patakliyordu. Ilk 2 ip boyu cok fazla teknik olmadigindan ben approach shoe denilen, yuruyus-tirmanis ayakkabisi arasi ayakkabim ile devam ettim, 3. ip boyunda normal tirmanis ayakkabilarima gecmek uzere. Ruzgar yuzunden yukarilardan surekli kucuk tas parcalari tak tuk diyerek kasklarimiza carpiyordu. Normal ayakkabilarima gecmeye calisirken ayakkabilardan birini ruzgar resmen elimden aldi, ayakkabi da sanki kanatlandi ve uctu gitti. Ama sonucta hata benim ve cok utanilacak bir hata, arka kismindaki lastiginden once bilegime gecirip sonra giymeye calismaliydim, ya da en bastan giyecektim. En yapilmayacak seyi yapmis oldum. Ayakkabi kanatlandi diyorum cunku direk assagiya dogru gitmedi ilk basta, havada asili gibi duruyordu. Her emniyet noktasinda sarmalayip asagiya atmaya calistigimiz 60 metrelik ipimiz gibi. O da sanki ucan bir yilan gibi bizimle ayni hizada yuzuyordu resmen. Ipi bir sekilde kontrol ediyorduk ama benim sol ayakkabi dusmustu. Sol ayagima tekrar approach shoe’yu gecirdim ve tirmanmaya devam ettim. 6 ip boyunu bu sekilde rahatca tirmandik. Cogu inanilmaz guzellikte ve tutarli baca sistemleriydi. Fakat ruzgar bizi beter etti. Yuzumuz gozumuz dudaklarimiz kupkuruydu. Iple de gerektiginden cok fazla ugrasmak zorunda kaldigimizdan ve de sabah rota girisinde kaybettigimiz vakit yuzunden planlarimizin 2 saat gerisindeydik ve daha onumuzde 11 ip boyu vardi. 7. ip boyu, icinde baca kismi olmasina ragmen daha cok yuzey tirmanisi idi ve tek ayagimda approach shoe digerinde friction ile tirmanabilecek kolaylikta olsa da ruzgari ve saati dusunerek o noktada geri inme karari aldik. Ikimiz de devam edebilirdik, karanlikta da son kisimlari tirmanip, gerekirse tepede de geceleyebilirdik, oyle seyleri cok yaptik zamaninda ama zaten 2 gunluk bir seyahat oldugu icin ve bir sonraki gun de kaliteli tirmanislar yapabilmek icin duvari bitirme isini bir sonraki seyahate erteledik. Iniste benim dusen ayakkabiyi da bulduk :)
Geceyi ruzgardan resmen kuruyan vucudumuzu hydrate etmek ile gecirdik ve ertesi gun ise yine Black Velvet Canyon’un orada bulunan 6 ip boylu cok keyifli Frogland rotasini tirmandik. Tirmanis bitip arabaya geri dondugumuzde sadece ustumuzu degistirmeye ve yemek yemeye vaktimiz vardi. Yemekten sonra da direk havaalanina gidip kiralik arabayi biraktik. Ucakta bizim gibi pek cok tirmanici vardi, kilik kiyafetlerinden ve cantalarindan cok rahat anlasilacagi uzere. Normalde insanlar Las Vegas’tan cumartesi aksami donmezler cunku, tirmanicilar haric :)
